Is een conflict niets anders dan twee verschillende verhalen die gelijktijdig willen bestaan? Maar ook dat beide ervan overtuigd zijn dat maar één bestaansrecht heeft? Een afwijzing volgt, jij voelt de emotie en dus ga je het conflict aan.
Het oplossen van een conflict is niets meer dan erkenning dat beide verhalen op het zelfde moment bestaan en ook “waar” zijn. Iedereen heeft het recht om zijn eigen waarheid te hebben.
Maar hoe kom je dan verder?
Ik kan het inzicht bieden dat er een toekomst is waar een gezamenlijk verhaal de werkelijkheid geworden is. De zoektocht naar dat verhaal zal van beide kanten vragen te onderzoeken waar de emotie vandaan komt. En dan is een waardevol leerproces op gang gekomen.
En dus vind ik dat elk conflict interessant is en gekoesterd moet worden.
