De natuur bestaat bij gratie van het doorgeven van genetische informatie. Anders gezegd: informatie nodig om de voorbestaan van de soort te bewerkstelligen. Wanneer deze informatie tot resultaten heeft geleid in de omgeving waar het organisme zich bevindt. Dat proces van doorgeven van informatie is niets anders dan een leerproces. Wat werkt en wat niet. En dat wat geleerd is, hoeft niet herhaald te worden.
Kan je dan niet concluderen dat alles dus in de basis een leerproces is?
Maar waarom vinden wij het dan steeds moeilijker worden om te leren? Je ziet het overal om je heen, mensen die een enorme weerstand hebben tegen leren. Omdat je het nieuw geleerde moet laten passen in al wat je al weet? Omdat nieuwe inzichten aantonen dat je het in het verleden “verkeerd” gedaan had en dat toe moet geven? Waarom hebben fouten zo’n negatieve reputatie? Het is toch niet dat je tegen beter weten in hebt gehandeld?
Laten we fouten benaderen als kernmomenten en keerpunten. Dan zijn ze positief en bieden kansen.
